Oyacılık, Kahramanmaraş genelinde bilinen, gencinden yaşlısına hemen her yaştan ev hanımları tarafından işlenen geleneksel el sanatıdır. Yatak örtüsü takımları kenar süslemeleri, masa ve sehpa örtüleri, örtü kenarları, kadın giysilerinden eşarp ve başörtüsü kenarları, gecelik yakası gibi yerlerde uygulanabilmektedir. İşlendikten sonra kumaş kenarlarına iğne iplik ile tutturularak kullanılmalarının yanı sıra başlı başına bir örtü olarak da işlenebilmektedir. Motif olarak bitki motifleri, geometrik şekiller kullanılmaktadır. Genellikle evlerde genellikle dekorasyon amaçlı kullanılmakta ve genç kızlara çeyizlik olarak işlenmektedir. Kendi ihtiyacını
karşılamanın yanı sıra çevresine oya işleyerek aile ekonomisine katkıda bulunan
pek çok kadın bulunmaktadır. Oyaların kullanımı gün geçtikçe azalmaktadır.

İğne Oyası: İğne vasıtası ile ipliğin düğümlenmesi yapılır. Genellikle kenar motifleri
yapılır. Sağdan sola doğru işlenir.
Mekik Oyası: Mekik adı verilen bir araçla işlenen oya türüdür. Mekik ile birbiri
ardına zincirler meydana getirilmekte ve bu zincirler iğne veya tığ vasıtası ile
yarım daire veya tam daire şeklinde birleştirilerek motifler oluşturulmaktadır.
Çabuk yapılan ve işlenmesi kolay bir oya çeşididir.
Firkete Oyası: Tığ ve firkete vasıtasıyla yapılır. Firketenin iki kenarı arasına sarılan
ipliğin tığ ile orta kısımlarının birbirine bağlanıp işlenmesiyle meydana getirilir. Oyanın genişliği firketenin genişliğine bağlıdır.
Boncuk Oyası: Dikiş iğnesi ve tığ kullanılarak çeşitli renklerde boncuklarla, ipliklerle yapılır. Boncuklar oya üzerine yerleştirildiğinden örgü ve motifleri diğer oya türlerinden ayrılmaktadır(Anonim, 2002). Daha çok başörtülerinin kenarlarında kullanılmaktadır.

Kaynakça:
ÇALIŞ, Hikmet (2014). Kahramanmaraş'ta Geleneksel El Sanatları. Akdeniz'in Altın Kenti Kahramanmaraş. Kahramanmaraş İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayını, 318.